Dat spokenhol was de bestuurskamer die compleet donker was en met slechts een paar lantaarntjes werd verlicht en met spookattributen was ‘versierd’. Hier werden de spelers ook ontvangen of moeten we zeggen opgewacht. Sommige deelnemers waren zelf ook prachtig, nou ja eng bedoel ik dan, uitgedost. Met kleding en schmink waren ze eigenlijk met zo eng als de tocht die ze gingen maken. Van de eerste deelnemers van de avond van de JO10- en JO11-teams werden groepen gemaakt en deze vertrokken ongeveer 15 minuten na elkaar.

Elke deelnemer kreeg fluorescerende bandjes, zodat ze goed zichtbaar waren. Verder ook nog een zaklamp en een (mental) ‘coach’ die ze begeleide door het pikdonker. En dat alles was toch wel erg prettig gezien de spanning die de hele tocht door de ‘nacht’ en het bos gaf. De route die moest worden gelopen werd aangegeven door kleine spookjes die overal ‘opdoken’. Vanaf Wiarda in zuidelijke richting en toen onder de weg door naar het bos aan de overkant van de weg.

Gedurende de onheilspellende tocht moesten de deelnemers diverse opdrachten uitvoeren en werd deze goed uitgevoerd dan was er voor iedereen iets lekkers. Ook kwamen ze natuurlijk ‘echte’ spoken tegen en dat was af en toe voor sommigen toch wel even schrikken. 

Bij een van deze groepen ging dan ook de fantasie van de deelnemers met ze op de loop en wilden ze eigenlijk niet meer verder. Dat is gelukkig toch goed gekomen en na een uur waren ze weer terug in het spokenhol. Hier wachtte hun drinken en een broodje ‘bloedvingers’.

Tweede lichting

De deelnemers van de volgende groepen en dus van de tweede lichting later op de avond vonden het zo niet nog spannender. Dat kwam ook omdat hier de ‘spoken’ het vanaf de eerste minuut spannend maakten en dus de spelers van deze leeftijd de avond en de tocht nog iets onheilspellender voorgeschoteld kregen. In deze groepen waren er nog meer deelnemers zelf ook verkleed en dit gaf ook al een sinister beeld zo door het donker en in het bos.

Al met al een fantastische avond die zeker voor herhaling vatbaar is. Dat vonden ook de deelnemers zelf dus dat zegt voldoende over de beleving van de avond die toch af en toe best eng was. En zoals bij alles wat je organiseert kun je dit niet doen zonder de hulp van vrijwilligers. Daarom willen we de volgende personen speciaal bedanken voor de organisatie van en hun inzet op deze avond. Dus Anne Marie, Ida, Herman, Jessica, Sandra en Timo hartstikke bedankt voor deze zeer speciale clubactiviteit.