Een week later, weer op zondag, nagenoeg dezelfde ouders en wederom een gesprek over de ontbrekende appeltaart. Een vader, Taco Mulder, hoorde het aan en zei: “Als jullie het er volgende week wéér over hebben en er wéér geen appeltaart is, dan neem ik jullie echt niet meer serieus”. Twee moeders knoopten die opmerking goed in de oren, waaronder ik. Want deze “wijze” vader had natuurlijk helemaal gelijk. Veel blaten weinig wol, zeg maar.


Zondag nummer drie. Ik had kantinedienst en stond vanachter de bar trots naar de appeltaart op de bar te kijken. Was een mooie, goed gelukte appeltaart. Zonder Koopmans, maar met veel liefde. En daar kwam moeder nummer twee, Sibylla Bantema, binnen lopen, met een appeltaart! Van gevulde koeken, veel geblaat, geen appeltaart naar twee appeltaarten! De appeltaarten vonden gretige aftrek. Maar ja wat vraag je daar nu voor en waar moet het geld naar toen? Want het kassasysteem van FVC kende geen appeltaart. Ter plekke besloten Sibylla en ik dat de opbrengst in de trouwe spaarpot van het tribunefonds ging. Wie weet kregen we nu wel een eigen stoel ;-)
Het was voor mij het startschot voor een nieuwe hobby: bakken. Oldskool-appeltaart, notentaart, vruchtenvlaai, Italiaanse appeltaart, kwarktaart in verschillende smaken, brownies. Alles is voorbijgekomen vanaf november 2014.

In de zomer van 2015 melde Ida Beek dat er bijna € 500 in de pot zat. Dat is net om’e nocht maar je koopt er geen tribune van. In een bijeenkomst van de werkgroep, waar ik ondertussen met een aantal andere enthousiaste FVC’ers in zat, kwam het idee voor nieuwe vlaggen of eigenlijk banieren, op tafel. De entree van FVC verdiende wel een opknapbeurt. Want de beruchte wind op Wiarda, vraagt nogal wat van de vlaggen. Ter plekke besloot ik om de opbrengst beschikbaar te stellen voor nieuwe banieren. En toen ik in september 2015 “opeens” in het bestuur a.i. van FVC terecht kwam, werd het voorstel formeel behandeld in een bestuursvergadering.

Februari 2016, ik krijg een mail van Kompas, dat de vlaggenmasten zijn aangepast en de nieuwe banieren erin gehesen zijn. Vol verwachting klopte mijn hart, toen ik ’s middags mijn jongste telg naar de training bracht. Wauw!! Ik was zelfs even ontroerd! Wat een prachtig nieuwe entree. Helemaal FVC-waardig. Fier wapperde het groen en geel in de wind.
Bedankt Taco voor de wijze woorden. Bedankt Sibylla voor het mooie idee. Bedankt iedereen die heeft genoten van alle baksels die tot nu toe op de bar hebben gestaan. Ik ben na, een kleine appeltaartdip in het najaar seizoen, weer begonnen met bakken. En dit jaar is de opbrengst voor De Club van Honderd. Dus tast toe!

Jessica Keizer