Het begon allemaal met de berichten uit China, nog een ver van ons bed show. Als het dan uiteindelijk ook in Europa en vooral Noord Italië los gaat komt het al dichterbij. Voor velen de regio waar ze heerlijke vakanties hebben gehad. En dan niet veel later landen om ons heen, Zuid Nederland en de eerste gevallen in Friesland en Leeuwarden. Het Coronavirus of wel Covid-19 houdt ons in zijn of haar ban. Ons leven ziet er opeens heel anders uit en is veel minder open dan dat we gewend zijn.
De maatregelen volgen elkaar (snel) op en al gauw besluit de KNVB om de wedstrijden af te gelasten. Vrij snel daarna besluiten vele clubs om ook dat ook te doen met de trainingen. Clubhuizen en sportcomplexen worden tot nader order gesloten. Ook aan de privékant worden zware maatregelen genomen door de regering. Zoveel mogelijk thuiswerken, fabrieken gaan dicht en uiteindelijk na de hogescholen ook de basis- en middelbare scholen. Ook winkels sluiten steeds meer hun deuren en het straatbeeld is als dat van foto’s van vroegere tijden. Een vreemde gewaarwording.
De werknemers in de zogenaamde vitale beroepen, zoals de zorg, werken hun een slag in de rondte en dat kan ook gezegd worden van de ondernemers die nog open zijn. Supermarkten halen omzetten alsof het de week voor kerstmis is. Het lijkt alsof de hamsterweken van de Albert Heijn vroeg zijn begonnen en nu bij alle supermarkten. Ook voor de kleine ondernemers zijn het onzekere tijden. Geen omzet en inkomsten, wel de bedrijfskosten. Wij denken vooral aan onze sponsoren die hier mee te maken hebben. Wij hopen dat ze deze barre tijden goed door komen en hun steunen is een goede zaak, zoals dat voor alle (kleine) bedrijven geldt.
En dan zitten velen van ons thuis en werken via een VPN en internet alsof ze op kantoor zijn. Zo goed en zo kwaad als dat lukt en als je de concentratie kan opbrengen. Om hun heen de kinderen die ook thuis zijn en de nodige aandacht vragen. Bezorgers aan de deur die het geleverde bij de voordeur zetten en dan afstand houden. Wat moeten we wennen aan dat ‘social distancing’, iedereen op afstand houden, het liefst meer dan 1,5 meter. Je ouders niet meer bezoeken omdat ze in de risicogroep vallen, maar via de moderne techniek elkaar zien en spreken. Niet meer naar je (sport)club om met je vrienden te trainen, te praten en feestjes te vieren. Onze open samenleving in een klap op slot en onze vrijheid ingeperkt.
Vanuit FVC willen wij al onze (ouders van jeugd)leden, vrijwilligers, begunstiger, donateurs, sponsoren, fans, supporters en hun familie en vrienden veel sterkte wensen en de hoop uitspreken dat we elkaar over een niet al te lange tijd weer kunnen opzoeken en spreken. Dat we de club weer kunnen opstarten en het gewone leven weer kunnen oppakken. Hou vol groen gelen, hopelijk tot gauw en tot ziens bij FVC.
