De laatste dag van de vierdaagse trip is aangebroken. Na fantastische dagen gaan we vandaag weer op huis aan. Moe maar voldaan, zoals ze dat dan noemen. Na het ontbijt gaan we terug naar de school en begint iedereen met het inpakken van zijn of haar tassen. Deze worden dan in de grote hal gezet, zodat daarna de schoollokalen kunnen worden aangeveegd en dat is wel nodig. Omdat iedereen weet wat hij of zij moet doen loopt het goed georganiseerd.

Inmiddels is de bus ook gearriveerd bij het schoolcomplex en gaan de eersten met hun tassen naar buiten. Als de lokalen vrij en schoon zijn haal ik iemand van de organisatie waarna we samen de lokalen inspecteren. Na het laatste lokaal meldt de man dat ze goedgekeurd zijn en we onze borg terug kunnen krijgen. We moeten alleen nog even de afvalemmers legen in de container buiten. Zo, ook dat is geregeld. Bij het terug lopen door de gang kom ik nog spullen van leden tegen en die gaan mee naar de bus.

Bij de bus aangekomen valt als eerste het nieuwe reclamebord van FVC op. Bij vertrek door omstandigheden niet op tijd gelukt en later wel door ouders meegenomen naar Denemarken. Niemand hoeft (meer) onderweg te raden welk gezelschap in die bus zit. Altijd weer te gebruiken wanneer we weer een trip hebben. Alle bagage zit al onder in de bus en we zijn dus klaar om te vertrekken, maar twee vlijtige leiders zijn nog bezig om ook die gang brandschoon op te leveren.

Uiteindelijk vertrekken we om half 10 en dus een half uur eerder dan de bedoeling was. Het is stil op de kleine weggetjes en ook op de autoweg kunnen we flink doorrijden. We zijn dan ook al snel in Duitsland en hopen dat dit zo blijft doorgaan, ook bij Hamburg. In de bus is het een stuk stiller dan op de gehele heenweg. Menigeen ligt te slapen in de meest vreemde houding of ze liggen op één bankje tegen elkaar aan. Andere zitten te praten en hebben schijnbaar (nog) geen last van de moeheid.

Bij Hamburg gaat het ook goed en als we zo door kunnen rijden dan zijn we eerder thuis dan gepland. In de bus wordt het drukker en drukker. De slapers worden wakker en mengen zich ook in de gesprekken met de anderen. De laatste of opnieuw gekochte etenswaren worden genuttigd, want ‘het mut wel op nou’. Bij de eerste korte stop op een P langs de weg zorgen de leden dat de blaas wordt geleegd en ook al hebben we 15 minuten, ze gaan daarna snel weer de bus in.

Bij Bremen dreigt het dan toch mis te gaan. Voor ons uit zien we een file opdoemen die ongeveer vijf kilometer is bij een ‘Baustelle’ door een ongeluk. Vlak daarvoor is er nog een afslag die we nemen en Willem rijdt de toeristische route door een deel van de stad. Uiteindelijk draaien we weer de snelweg op en geen file te zien. En dat extra ommetje heeft ons vijf minuten extra gekost. Missie geslaagd.

Kort daarna, het is dan al na twee uur, rijden we de snelweg af om een gelegenheid te vinden om te ‘lunchen’. We rijden een stadje in en vinden het restaurant met de gele M. Enthousiasme in de bus, maar minder in de Mac zelf als ze een horde in presentatiepakken zien binnenstormen. Er zijn maar drie plaatsen aan de balie om te bestellen dus dat gaat even duren. De tent staat ook meteen vrij vol, want veel ruimte is er niet. Sommige leden kunnen er geen genoeg van krijgen en gaan nog een tweede keer iets bestellen. Het ontbijt was natuurlijk ook wel heel vroeg en met dat snoep onderweg vul je (schijnbaar) niet alle gaatjes.

Tijdens de rit zitten we voor in de bus in het zonnetje en begint de moeheid voelbaar te worden. Ik betrap mij erop dat mijn ogen af en toe even sluiten. De gezelligheid met z’n allen en de twee mooie bekers die we mee terug mochten nemen naar Leeuwarden, waarvan één voor de sportiviteitprijs. Die win je dan van in totaal 95 teams, kicken toch. Ook hoe alles op rolletjes is verlopen en hoe voorbeeldig de leden zich hebben gedragen, op tijd binnen, op tijd slapen. De kleine dingen ben je dan al gauw weer vergeten.Ondertussen mijmer ik over de prachtige dagen die we hebben gehad. 

Het duurt niet lang voordat we Nederland in rijden en uiteindelijk Leeuwarden naderen. Het wordt onrustiger in de bus, enthousiasme om de ouders weer te zien en de verhalen te vertellen denk ik dan. Als we de parkeerplaats opdraaien zien we enorm veel mensen staan. Wat een ontvangst, dit is heerlijk thuiskomen. Als de bus stil staat komen de ouders hun kinderen tegemoet en vele omhelzingen volgen. Wij als leiders geven elkaar ook flink de hand om te vieren dat we het geflikt hebben en dat alles goed is verlopen. Je hebt toch de verantwoording over 60 kinderen en dan ben je blij dat alles goed is verlopen.

Langzamerhand wordt het plein uiteindelijk leger en vertrekken de auto’s met hun inzittenden. De materialen die we mee hadden worden opgeruimd en dan is het lange weekend echt ten einde. En zeker voor herhaling vatbaar!

Langs deze weg wil ik nog even de volgende personen/ bedrijven bedanken:

• De club van Honderd voor hun bijdrage voor de lunches in Denemarken
• Ineke de Vries (samen met Hans) voor de voorbereidingen van de catering
• Bakkerij Dijkstra voor de broodjes
• Diepenmaat Sport voor de tasjes
• Graphic Boulevard voor het busbord
• De Kledingcommissie voor het op tijd klaar hebben van de presentatiepakken en de nieuwe sporttassen van de D’s en C’s
• Harold, Michiel, Ronald, Bareld, Bauke, Bert, Bianca, Hans, Johan, Richard, Robert en Wieger voor hun inzet voor en in dit weekend
• Ronald, Lammert, Thijs en Wieger voor de Denemarken t-shirts voor de deelnemers
• Bouw Onderneming Bob voor de polo's voor de leiding
• Alle ouders en verzorgers die hebben meegeleefd en gereageerd op de verslagen, FB-berichten en tweets en ons als leiding ook via die media hebben bedankt 

Tot ziens bij FVC.