Bij het clubhuis aangekomen leggen we de containers op de plaats waar we de bus willen hebben. Op de ramen hangen we de lijsten met de spelers van de vier teams, zodat ze weten bij wie ze zich moeten melden in het Sportcafé. Daar aangekomen worden ze genoteerd en krijgen ze ook een special Denemarken shirt met de opdruk van het toernooi, het clublogo en de tekst ‘Go for glory, enjoy the expercience’. Met dank aan de heren die dit mogelijk hebben gemaakt. De leiding heeft allemaal speciale rode polo’s aan met het FVC logo en het toernooi. Allemaal dus keurig in speciale shirts en de clubkleding naar het toernooi.
Al snel staat het plein voor het clubhuis vol met spelers, ouders en heel veel tassen. Het is een gezellige drukte en het weer maakt het plaatje helemaal af. De tassen worden steeds iets verder verplaatst richting de bus, ongeduldig als ze zijn om de bus in te gaan en een mooi plekje te bemachtigen. Nadat de leiding de zaken in de bus heeft gezet mogen de spelers hun tassen aanbieden bij de chauffeur. Al snel is de laadruimte onderin de bus vol en zijn er nog tassen. De andere tassen worden nog eens goed opgestapeld en dan past ook de rest er in. Luiken dicht en rijden maar zou je denken. Nou nee, eerst nog maar even naar het toilet voordat we gaan.
Om stipt 12 uur vertrekt de bus uitgezwaaid door de ouders en familie. De stemming zit er meteen al goed in en het zal niemand verbazen dat de ‘energie’ in grote mate aanwezig is in de bus. Sommigen doen een ouderwets kaartspellletje, maar de bleke (van het licht van de electronica) gezichten overheersen. Maar er zijn ook nog genoeg die met elkaar praten of aan het donderjagen zijn. Het is een gezellige boel zullen we maar zeggen. Na enige file’s en een korte stop is er bij de langere stop in de middag in Duitsland een eerste ‘vrije’ training op een grasveldje op de parkeerplaats. De duracelbatterijen werken nog steeds.
Bij Hamburg blijft de verwachte lange file uit en rijden we al snel weer richting het noorden. De wegen worden kleiner en als we de grens hebben gepasseerd slaan we al gauw af naar het westen. Op de kleine landweggetjes rijdt onze chauffeur Willem de bus behendig door alle straten en bochtjes. De borden geven Tønder al aan en het is nog ongeveer 25 kilometer. Als we het dorpje binnenrijden zien we direct het sportpark liggen en parkeren we de bus. Omdat we later zijn aangekomen wordt besloten om eerst te gaan eten. Iedereen krijgt rode bandjes om de arm en we gaan het auditorium in. Wat staat er op het menu, daar zijn ze allemaal nieuwsgierig naar. Het blijkt pasta met gehakt erdoor te zijn en ook geraspte wortel en ananas. Gelukkig lusten de meesten het en wordt er vrij goed gegeten. Een iemand neemt alleen de wortel, rara wie was dat?
Na het eten is het op naar de school waar we slapen. Elk team heeft een eigen lokaal. De luchtbedden en slaapzakken liggen al snel langs de rand en iedereen is daarmee nog druk bezig als het brandalarm af gaat. De wildste verhalen gaan de ronde hoe dat komt. Uiteindelijk komt er iemand van de organisatie en die haalt ons uit de school. Als we buiten komen zien we alle deelnemers buiten staan, ook van de andere clubs. In de verte zien we ook verschillende blauwe zwaailichten en dat verbaasd ons. Het was dus een echt brandalarm en we staan een flinke tijd buiten. Uiteindelijk mogen we weer naar binnen en gaat het alarm uit. Dan proberen we ze in bed te krijgen en stil, maar op het moment van dit schrijven is dat nog niet helemaal gelukt. Het is nu 00: 20 uur en het wordt wel stiller en we hopen op een rustige nacht. Morgen om 7:00 staat het ontbijt klaar en het eerste team moet om 9:00 uur voetballen.
Tot morgen,
